(di Ada Lauzi)
On dì che el Padre Eterno
l’era de luna bòna
l’ha saraa sù l’inferno
e la creaa la donna.
E a part on quai fastidi
vegnuu per via d’on pomm
pensemegh: senza donna
cosa el sariss on omm?
La donna della casa,
l’è la vera regina,
fina la medesina
che cura e che medega
quand che gh’è el vent contrari
la sgobba senza orari,
de dì e anca de nott…
senza magari on “grazie”
de certi balabiott.
La donna l’è la Mamma,
Mamma per eccellenza
fada per vegh di fioeu,
e guai a restà senza,
anca se ‘na quai volta
(stuffa de tribulà)
gheven de domandass:
“Ma chi me l’ha faa fà?”
La donna sbarlusenta
fina coi sò caprizzi,
tenera o prepotenta
savia o con tanti vizzi.
La donna che el progress
l’ha descantaa on ciccin;
ma rimirèla adess:
“giunòna” o “sgarzolin”
la riva indepertutt.
La donna l’è al volant,
in palestra, in tribunal,
l’è mej d’on sorvegliant
sul “traffico” stradal.
La donna l’è in politica,
franca in di moviment
e in barba d’ogni critica
l’è fina in Parlament.
Inutil cinquantala
se per on quai “soggett”
a l’era mej lassala
in cà a giustà i calzett!
Però, se gh’ hoo de vess
sincera fina in fond,
voeuri div ona robba
o donn de tutt el mond:
Vàren nagott i noster
cent milla qualità,
se in fond al coeur gh’è minga
Pazienza, Amor, Bontà.
(dal sito “Mi sún minga un barlafús e parli amó el milanés !“)
Milano Post è edito dalla Società Editoriale Nuova Milano Post S.r.l.s , con sede in via Giambellino, 60-20147 Milano.
C.F/P.IVA 9296810964 R.E.A. MI – 2081845